To the Netherlands
“…. crucial role of our mother, Wilhelmina Hetharia,”
Rol van onze moeder
Onze moeder speelde een cruciale rol. Ze bood niet alleen emotionele steun aan onze vader, die met de zware last van zijn verleden bleef worstelen, maar stond ook voor de taak een gezin te stichten en te onderhouden.
Onze vader, die als marinier de verschrikkingen van Japanse interneringskampen had doorstaan, wilde na alles wat hij had meegemaakt het liefst op de Molukken blijven. Zijn wortels lagen daar, bij de familie, het vertrouwde leven en het geboorteland dat ondanks alles zijn thuis bleef.
Het moeilijke besluit om uiteindelijk naar Nederland te gaan kwam van onze moeder gedragen door haar visie en vastberadenheid. Veel tijd was er niet om hierover na te denken. Zij zag in dit land een kans op een stabieler bestaan, niet alleen voor hunzelf, maar vooral de mogelijkheden voor de kinderen.
Afscheid en politieke onrust
De keuze om naar Nederland te gaan betekende echter een definitief afscheid van hun geboorteland en familie. Het was een afscheid dat niet tijdelijk zou zijn, maar voorgoed. De pijn van het achterlaten van familieleden, van het land dat ze hadden gekend, was groot. Dit was geen gemakkelijke beslissing, maar onze moeder wist dat dit de beste optie was.
De keuze om naar Nederland te gaan werd nog eens beïnvloed door de politieke en maatschappelijke onrust, na het uitroeping van de Indonesische onafhankelijkheid.
Deze gebeurtenis leidde tot grote onzekerheid en spanningen op de Molukken, wat hen dwong om binnen 24 uur, of zelfs korter, een beslissing te nemen over hun toekomst. Dit zorgde voor een onmogelijke keuze tussen blijven in hun geboorteland, dat snel veranderde, en vertrekken naar een onbekend Nederland, waar een nieuwe toekomst voor hun gezin mogelijk was.
Asturias
Het was 23 april 1951 toen ons gezin, bestaande uit vader, moeder, onze tweejarige zus en pasgeboren zus van twee maanden, inscheepten op het schip *Asturias vanuit Tandjong Priok. Op de passagierslijsten staan ze alle 4 onder onderdeelcode C genoteerd.
De reis was niet alleen een geografische verplaatsing, maar ook een mentale realiteit Terwijl ze fysiek vooruitging, richting Nederland, gingen hun gedachten ook terug naar het moederland dat ze achterlieten: de Molukken.
Eerste jaren in Nederland
Het gezin Uneputty kwam op 17 mei 1951 aan in Amsterdam, waarna ze per bus werden vervoerd naar Arnhem. Daar kregen ze samen met andere Molukse marine gezinnen onderdak in een voormalige Amerikaanse kazerne. Voor het gezin was het een onbekend land en een nieuwe start. De kazerne was een tijdelijk thuis, waar ze twee jaar verbleven.
In 1953 verhuisden ze naar Loosdrecht, waar onze ouders begonnen aan de opbouw van een stabieler leven. Deze verhuizing markeerde voor hun een overgang naar een nieuwe plek waar ze konden wortelen.
Hoewel we weinig herinneringen hebben aan die eerste jaren in Nederland, dragen de verhalen van onze ouders en de geschiedenis van onze familie ons vandaag nog altijd mee.
Asturias
Role of our mother
Our mother played a crucial role. She not only offered emotional support to our father, who continued to struggle with the heavy burden of his past, but also faced the task of starting and maintaining a family.
Our father, who had endured the horrors of Japanese internment camps as a Marine, preferred to stay on the Moluccas after all he had been through. His roots were there, with the family, the familiar life and the homeland that remained his home despite everything.
The difficult decision to finally go to the Netherlands came from our mother carried by her vision and determination. There was not much time to think about it. She saw in this country a chance for a more stable life, not only for themselves, but especially the possibilities for the children.
Farewell and political unrest
The choice to go to the Netherlands, however, meant a final farewell to their homeland and family. It was a farewell that would not be temporary, but forever. The pain of leaving behind family members, of the country they had known, was great. This was not an easy decision, but our mother knew it was the best option.
The decision to go to the Netherlands was further influenced by the political and social unrest, following the declaration of Indonesian independence.
This event led to great uncertainty and tension in the Moluccas, which forced them to make a decision about their future within 24 hours, or even shorter. This created an impossible choice between staying in their homeland, which was rapidly changing, and leaving for an unknown Netherlands, where a new future for their family was possible.
Asturias
It was 23 April 1951 when our family, consisting of father, mother, our two-year-old sister and newborn two-month-young sister, embarked on the ship Asturias from Tandjong Priok. On the passenger lists, all four are listed under part code C.
The journey was not only a geographical displacement, but also a mental reality. While they advanced physically, towards the Netherlands, their thoughts also went back to the motherland they left behind: the Moluccas.
Our dear mother with the 2 toddlers 1951
First years in the Netherlands
The Uneputty family arrived in Amsterdam on 17 May 1951, after which they were transported by bus to Arnhem. There, together with other Moluccan navy families, they were given accommodation in a former US barracks. For the family, it was an unfamiliar country and a fresh start. The barracks was a temporary home, where they stayed for two years.
In 1953, they moved to Loosdrecht, where our parents began building a more stable life. For them, this move marked a transition to a new place where they could establish themselves.
Although we have a few memories of those early years in the Netherlands, our parents’ stories and our family’s history still carry us today.
